Türkiye de Öğrenci Olmak Zor Zanaat ..

Her şey 6 yaşında başladı.. Okul sözcüğü ilk başlarda insana masum gelse de zamanla yerini kine, nefrete bırakır oldu.. Çok istekli çok hevesliydik okumaya, cahil kalmamaya.. Bizim de arkadaşlarımız olsun biz de okuyalım istedik. Büyüklerimizden " Bak ben okumadım görüyorsun halimi, oku da adam ol ! " psikolojisiyle büyüdük biz.. Zevk alarak okuduğumuz zamanlar yıllar geçtikçe azap haline döndü. Sınıfta okumayı ilk söken, ilk gittiği okulda 46 kişinin oyuyla başkan yapılan, kurdeleyi mavi önlüğüne takılan ben bakıyorum da şimdi o yılları özlemle anıyorum..





İlkokul gerçekten güzeldi. İlkokulda çok yaramaz bir kişilik olarak sivrilivermiştim o zamanlar.. Kaşımın üstünü kim bilir kaç kez voleybol direklerine vurdum .. 11-50 oynarken ne çok kişiyi yakaladım, yakalamakla kalmayıp arkadaşların üstünü başını yırttım.. Yakalama pahasına üst yırtan bir canavarmışım ben  adeta : ) İlkokul yılları acısıyla, tatlısıyla güzel geçerken ortaokula adımı atmıştım. Ortaokulda birden fazla hocanın olması bizde şaşkınlığa yol açmıştı çocuk psikolojisiyle.. Ortaokul yıllarında yaramazlıklarımı bir kenara atıp çok sessiz bir kişiliğe bürünmüştüm. Beni tanıyanlar çok sessiz, çok efendi olarak tanımlarlar genelde. İşte bu genelleme o yılların bir eseri..



Tabi ilkokul 4'ten sonra liseye kadar (lisede dahil) bir sürü takdir ve teşekkür belgelerim oldu. Hâlâ evde saklarız aldığım belgeleri ve karnelerimi. Bir ara unutmazsam fotoğraflarını çekerim. Çok şükür derslerine bağlı bir öğrenciydim. Ezberi kuvvetli, heyecandan bildiklerini bir anda unutan birisiydim aynı zaman da ben : ) İstiklal marşının 10 kıtasını ezberlerdim ama utangaçlığımdan 5 sene boyunca 1 defa bile andımızı okul karşısında okuyacak cesareti gösteremezdim.. (Andımızı da ezberliyordum bu arada :) Lise hayatı boyunca hâlâ çocukluktan kurtulamamış arkadaşlarım vardı benim.. Bu arkadaşlarımı olgunlaştırmak için her yönü denedim ama malesef huylu huyundan vazgeçmiyor arkadaş ! Kendim çok olgunum ya neyse :P



Derkeeenn geldik Üniversiteye.. Kesinlikle hayallerini kurduğum bir yerde değilim onu söyleyeyim ilk başta. İnsanların burada benden olgun, espri anlayışı kuvvetli, hepsinin sosyal birer birey olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım.. Burası ne biliyor musunuz sayın okuyucular ? - Okuduğum lisenin 2. yarısı gibi bir şey.. Öğretim görevlileri başına buyruk hareketlerle istediği yetkiyi almış. Sanki öğretim görevlisi değil okulun müdür yardımcısı ! Hepsinin de maşallah arabaları var ve son model ne hikmetse.. İçlerinden sadece 4 tanesi beğenebileceğim türden hocalar. Geriye kalanlar sanki lise hocaları gibi. Meslek yüksek okulu demek böyle bir yermiş. Ama isyan yok aklımda. Aklımda sadece burayı en iyi bir şekilde bitirebilmek var sayın okuyucular gerisi bahane ve hikaye.. Vizelerde başladı geceleri 4'de yatıp 7:30'da kalkıyoruz hoş.. Allah sonumuzu hayretsin, sağlıcakla kalın..



Not: Bu yazı kesinlikle bir isyan yazısı olmayıp, içimde birikenlerin dışa vurumudur..